Met pijn en verdriet om zijn dood wordt Maria Magdalena starend in het donker gewaar, dat de steen bij het graf van Jezus is weggerold. En ze kijkt in het niets, in de leegte die haar bang maakt. Ontzetting en vrees overvallen haar. Wat hebben ze met haar heer gedaan? Wie hebben het lichaam van Jezus meegenomen? En ook Petrus en de andere leerling zijn ontzet bij het zien van het lege graf. Het graf van Jezus wordt die derde dag leeg gevonden. Ze staan aan de immense afgrond van een onoverbrugbare kloof. Maar…..de derde dag is wel een opvallende verwijzing, een verwijzing naar God die zich rechtstreeks met de wereld bemoeit. En dan worden we a.h.w. opgetild, er staat iets nieuws te gebeuren. God gaf in de stilte van de nacht, in de stilte van de dood, Zijn Zoon een nieuw leven terug, zoals Hij in den beginne – ook in de stilte – de eerste mens heeft geschapen uit dode materie.
Het paasverhaal staat haaks op de werkelijkheid van alledag. Je kunt er toch eigenlijk niet bij. Ons verstand schiet gewoon tekort……hoe is het mogelijk, dat iemand uit de dood opstaat en tot de levenden wordt gerekend, ja door een derde van onze wereldbevolking ook ‘de LEVENDE’ wordt genoemd?
Iedereen die een groot verlies aan den lijve heeft ervaren, heeft er weet van, dat de ervaring van Goede Vrijdag niet in één, twee of drie dagen omslaat in een jubelstemming, een exsultet, die ons in de Paaswake wordt aangereikt. Het is veelal een lange weg om uit het dal van verslagenheid, verdriet en pijn omhoog te krabbelen. Pasen, leven dat sterker is dan iedere dood, gebeurt niet van het ene op het andere moment. Pasen is vaak een lang proces van gelovig en vertrouwvol verder gaan en volhouden.
Pasen is er op hopen – soms toch ook met een wonderlijk licht in ons
eigen binnenste – dat God ons niet in ons verdriet, in onze leegte, in onze
onmacht alleen laat, dat Hij ons niet loslaat, maar dat Hij ons - hoe dan
ook – nabij komt in Zijn goedheid, genade, liefde….. Pasen is erop
vertrouwen, dat de grote woorden van het verhaal van God met Zijn
mensen echt werkelijkheid worden, dat God niet loslaat wat Hij eens
onder ons is begonnen. Maar op die weg van Pasen is het ook nodig, dat
wij niet opgeven, dat wij een lange adem hebben, ook al is de dagelijkse
werkelijkheid soms bepaald niet gemakkelijk.
Pasen is dan zeker ook het feest van ‘het er niet bij laten zitten’…… ondanks narigheid en alle zorgen om ons heen, ondanks pijn en verdriet die ons in hun greep kunnen houden……..’het er niet bij laten zitten’.
Pasen, overeind komen, rechtop gaan staan, recht doen en goed doen, licht ontsteken dat sterker is dan het duister. Daarom steken wij de Paaskaars aan. We zeggen dan uit dat er grote dingen gaan gebeuren. Als we maar het vertrouwen en de moed opbrengen om in het volle licht te gaan staan. Net zoals Maria Magdalena die zich van het donkere graf omdraaide naar het licht, om Hem, om Jezus te zien, aan de leegte en de ontzetting voorbij, en kijkend door haar tranen heen.
Wanneer wij ons niet afwenden en onze eigen ogen niet gesloten houden, maar het licht in ons leven toelaten en laten doorbreken, kan er iets wonderlijks nieuws beginnen en is er altijd toekomst. En dat gebeurt wanneer wij bereid zijn Hem te volgen, Jezus de Levende, die ons als een lichtend voorbeeld heeft voorgedaan en voorgeleefd. Hij wijst ons de weg. Hij is de weg. Moge het voor u allen Pasen worden, een feest waarop het licht van de hemelse werkelijkheid ons aardse leven van alledag verlicht en omvat.
Namens de pastores en de locatieraad wens ik u goede vieringen in de Goede Week en van harte een Zalig Pasen.
Phil Kint (pastor De Goede Herder)
